Osoby z cukrzycą z powodzeniem podejmują różne rodzaje pracy. Ogólne niezrozumienie cukrzycy jest nadal powszechne w naszej społeczności i wśród niektórych pracodawców. Źle poinformowani pracodawcy mogą błędnie sądzić, że osoby chore na cukrzycę są przez cały czas zmęczone lub biorą częste zwolnienia chorobowe. W rzeczywistości, osoby z cukrzycą pracują z niewielkimi ograniczeniami lub zupełnie bez ograniczeń i pracodawcy często nie są nawet świadomi choroby swoich pracowników.
Dla własnego bezpieczeństwa w miejscu pracy, powinno się poinformować pracodawcę o cukrzycy. Najlepiej przedstawić chorobę w prostych słowach, bez skomplikowanej terminologii, w razie gdyby pracodawca nie wiedział za wiele o cukrzycy (można się wspomóc odpowiednią notatką medyczną od diabetologa). Warto również przygotować się na dyskusję o tym, jak cukrzyca może wpłynąć na pracę (dostosowanie rutyny terapii do wymaganej pracy).
Niestety od cukrzycy nie można wziąć urlopu i trzeba pamiętać o zadaniach z nią związanych również w pracy. Większość osób, radzi sobie z cukrzycą i nie wpływa to negatywnie na ich obowiązki zawodowe. Wymaga to jednak starannego planowania, a też nierzadko wypracowania nowych nawyków by uniknąć “biurowych pułapek” np. przekąsek w automacie, słodyczy przynoszonych przez współpracowników na różne okazje, napojów z cukrem, itd. Istotne jest także zdrowe zarządzanie stresem, poniewaź stresujące sytuacje związane z pracą (rozmowy kwalifikacyjne, zwiększone obciążenie pracą, groźba zwolnienia) mogą prowadzić do podwyższonego poziomu cukru we krwi.
Prawo jest po stronie pacjenta, jeśli chodzi o małe zmiany, które pomogą mu radzić sobie z chorobą w miejscu pracy. Pracodawca jest prawnie zobowiązany do spełnienia wszelkich uzasadnionych próśb, które pomogą pracownikowi w wykonywaniu pracy. Przykładowymi ułatwieniami mogą być:
Diabetyk powinien mieć również możliwość pójścia na wyznaczoną wizytę u diabetologa czy skorzystania z przerwy w razie hipo- lub hiperglikemii bez brania dodatkowego urlopu czy odliczania czasu pracy.
Takie małe ułatwienia nie tylko umacniają poczucie bezpieczeństwa osoby z cukrzycą, ale są również korzyste dla wizerunku firmy jako przyjaznej dla osób przewlekłe chorych.
Osoby żyjące z cukrzycą mogą ubiegać się o orzeczenie o niepełnosprawności. Stopień orzeczenia jest zależny od wielu czynników m.in. stażu z cukrzycą, chorób towarzyszących, powikłań cukrzycy, itd. Im wyższy stopień, tym więcej przywilejów z nim związanych. Przykładowo, osoba z cukrzycą z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (stopień II) może skorzystać m.in. ze skróconego dnia pracy (7 godzin), dodatkowych 10 dni urlopu czy zniżek na przejazdy komunikacją miejską (w wybranych miastach).Pracodawca również ma wiele korzyści z zatrudnienia osoby z orzeczeniem, m.in. ma możliwość odpisania kosztów dostosowania jej stanowiska pracy oraz może ubiegać sie o dofinansowanie do jej wynagrodzenia. Orzeczenie o niepełnosprawności ułatwia życie zawodowe również samozatrudnionym dając prawo do refundacji składek emerytalnej i rentownej.
W przypadku większości zawodów, nie ma prawnego obowiązku poinformowania pracodawcy o cukrzycy. Ustawa równościowa zabrania pracodawcy pytać o stan zdrowia osoby przed zaoferowaniem jej stanowiska. Niezatrudnienie, nieawansowanie lub zwolnienie osoby z cukrzycą z powodu jej choroby jest nielegalne (chyba, że istnieją przekonujące dowody, że cukrzyca uniemożliwia odpowiednie wykonywanie prawdziwych i uzasadnionych wymogów stanowiska).
Niestety, osoby z cukrzycą mogą nadal spotkać się z wieloma krzywdzącymi stereotypami na swój temat. Stygmatyzacja w miejscu pracy najczęściej ma miejsce gdy pracodawcy i współpracownicy nie rozumieją cukrzycy i jej leczenia. Nieprzychylne spojrzenia podczas mierzenia cukru czy podawania insuliny negatywnie wpływają na zdrowie psychiczne i w konsekwencji utrudniają diabetykowi odpowiednie prowadzenie swojej choroby. Może to stać się cyklem negatywnych uczuć, które mogą pozostawić osobę z cukrzycą przygnębioną, a nawet doprowadzić do depresji. Dlatego tak ważne jest edukowanie pracodawców i pracowników w zakresie cukrzycy.
Warto dać proste wyjaśnienie na temat cukrzycy, nie tylko pracodawcy, ale i współpracownikom, aby mogli lepiej zrozumieć, dlaczego nagle ich koleżanka/kolega z cukrzycą potrzebuje przerwy lub musi zjeść przekąskę. Przynajmniej jeden lub dwóch wspólpracowników powinno wiedzieć, co zrobić w przypadku wystąpienia hipoglikemii.
Edukowanie o cukrzycy jest również świetną okazją do zachęcenia współpracowników do pracy nad zdrowymi nawykami. Cukrzyca, to choroba, która może przytrafić się każdemu, dlatego warto namawiać koleżanki i kolegów w biurze do wybierania:
Oczywiście, jest to osobisty wybór diabetyka, w jakim stopniu chce mówić o cukrzycy w biurze – czy woli mieć jedną zaufaną osobę, czy ma ochotę stać się aktywnym cukrzycowym działaczem.