Onkologiczne work-life balance
3 grudnia 2021
Wykorzystaj terapię przez pisanie i wzmocnij odporność psychiczną
10 grudnia 2021
Diagnoza choroby nowotworowej oraz sam proces leczenia może wiązać się z wieloma kryzysami zarówno emocjonalnymi jak i fizycznymi. Bardzo często zapominamy jednak, że problemy oraz trudności osób, które chorowały onkologicznie nie kończą się zaraz po udanym leczeniu. Powrót do „normalności” może być dużym wyzwaniem, a praca zarobkowa jest jednym z jej elementów.
Według badań przeprowadzonych w 2013 roku mniej niż 2/3 osób wyleczonych onkologicznie wróciło do pracy. Co może być powodem dla którego co trzeci ozdrowieniec nie wrócił do zawodu oraz co można zrobić żeby polepszyć tę statystykę? Postaramy przyjrzeć się temu zagadnieniu w tym artykule.
Warto na początek spojrzeć na statystykę zachorowalności. Prognozy nie są obiecujące. Według nich z roku na roku będziemy mieli do czynienia z coraz większą liczbą osób chorych onkologicznie. Co za tym idzie temat pracy zarobkowej w trakcie jak i już po leczeniu może okazać się niezwykle istotny zarówno ze strony pacjentów jak i pracodawców.
Powrót do pracy po leczeniu onkologicznym może być obciążający ze względu na skutki uboczne wcześniej zastosowanego leczenia. Najczęściej mówimy tu o ciągłym zmęczeniu czy zmniejszonej wytrzymałości. Oprócz wyżej wymienionych czynników może występować obniżenie odporności co skutkuje większą częstotliwością infekcji, a więc jednocześnie częstszą absencją w pracy.
Z perspektywy psychoonkologa oraz byłego pacjenta nie można zapominać o psychologicznych aspektach powodujących niechęć bądź niemożność powrotu do pracy. Najczęściej mówimy tu o obniżonej samoocenie, lęku przed nawrotem, postrzeganiu nas przez współpracowników jako obciążenia czy osoby nierzetelnej. Wiele osób dotkniętych doświadczeniem choroby nowotworowej powierzchownie może wyglądać jakby wszystko zostało przez nich już poukładane oraz przepracowane. Prawda natomiast może być zgoła inna na co wskazują moje prywatne doświadczenia oraz praktyka w pracy z osobami chorującymi onkologicznie.
Czasem kiedy podczas leczenia korzystamy ze zwolnienia lekarskiego w pracy ktoś przejmuje nasze obowiązki bądź zostaje „tymczasowo awansowany” na nasze stanowisko. Rozmawiając z pacjentami czasem obawiają się oni tego, że gdy będą chcieli oni wrócić to osoba zajmująca ich stanowisko będzie na nich obrażona, niezadowolona bądź wręcz wrogo nastawiona co także powoduje duży stres i pewną blokadę.
Co więc można zrobić aby wszystkie te czynniki zminimalizować? Przede wszystkim kluczowa powinna być współpraca oraz komunikacja między zatrudniającym, a zatrudnionym. W 2019 roku w Holandii przeprowadzone zostały badania wśród pracodawców oraz pracowników chorujących onkologicznie. Głównym ich celem było znalezienie najbardziej istotnych elementów sprzyjających powrotowi do pracy. Wymieniono w nich siedem obszarów:
- Wsparcie emocjonalne (okazywanie zainteresowania, troski oraz zrozumienia)
- Wsparcie praktyczne (godziny pracy, miejsce pracy, infrastruktura)
- Pozwalanie osobie chorej nie przychodzić do pracy
- Planowanie powrotu do pracy razem z pracownikiem
- Dopasowanie przez pracownika intensywności oraz wydajności
- Znalezienie balansu pomiędzy pracą, wymaganiami, a możliwościami
- Pokazywanie przez pracodawcę uznania w stosunku do pracownika
Warto również nadmienić, że w aktualnej sytuacji epidemicznej świetnym rozwiązaniem może być praca zdalna, bądź, jeśli jest możliwość, zmniejszenie ilości godzin pracy czy też zmniejszenie ryzyka infekcji poprzez prace w mniejszych grupach.
Praca jest nie tylko sposobem na zarabianie pieniędzy lecz także może pozwolić nam się realizować oraz zaspokajać potrzeby społeczne. Znalezienie złotego środka pomiędzy oczekiwaniami pracodawcy, a pracownika może okazać się kluczowe w tym, aby osoby, które chorowały onkologicznie budowały na nowo „normalność” oraz stabilizowały swoje życie po niezwykle ciężkich doświadczeniach.
