logo-wtrosce.fw_logo-wtrosce.fw_logo-wtrosce.fw_logo-wtrosce.fw_
  • Start
  • O nas
  • Szkolenie online
  • Prawdziwe Historie
  • Jednostka chorobowa
    • Choroby onkologiczne
    • Choroba otyłościowa
    • Cukrzyca
    • Choroby krwi
    • Czerniak
  • Artykuły
  • Wywiady eksperckie
  • Media o nas
  • Kontakt
✕
Wykorzystaj terapię przez pisanie i wzmocnij odporność psychiczną
10 grudnia 2021
Jak powinien wyglądać powrót do pracy po okresie terapii?
17 grudnia 2021

Aktywizacja zawodowa w czasie choroby – norma czy wyjątek?

Opublikowany prez Adrianna Sobol - 13 grudnia 2021
Kategorie
  • Choroby onkologiczne
  • Jednostka chorobowa
Tagi

W mojej praktyce pracy na oddziałach onkologicznych spotykam się z chorymi, którzy w bardzo dużej części (oceniam że ponad połowa) pracują lub pracowali do momentu rozpoczęcia zmagania się z chorobą. W rozmowach z tymi osobami temat pracy jest prawie tak samo często obecny jak temat rodziny.

W obliczu choroby aktywność zawodowa staje się najsilniejszym symbolem życia przed chorobą. Dla osób aktywnych zawodowo najbardziej bolesnym skutkiem takiego ubezwłasnowolnienia jest konieczność zmiany rutyny dnia codziennego; zamiana znanego od lat otoczenia na całkowicie mu obce środowisko szpitalne. Nierezygnowanie z pracy (oczywiście jeśli stan zdrowia i rodzaj przyjmowanej terapii na to pozwala) daje poczucie siły i przydatności, trzymanie własnych sprawa pod kontrolą.

Pacjenci chcą rozmawiać o możliwości pracy w trakcie leczenia

Pacjenci chcą więc rozmawiać o możliwości pracy w czasie terapii i to nawet w sytuacji bardzo zaawansowanego stadium choroby. Potrzebują usłyszeć, co będzie dla nich najlepsze. Zawsze powtarzam, że takie decyzje muszą być podejmowane bardzo ostrożnie.  Przede wszystkim starannie skonsultowane z lekarzem prowadzącym. Pacjent musi mieć pełna wiedzę na temat własnych ograniczeń wynikających z samej choroby nowotworowej,
jak i na temat sposobów jej leczenia – niektóre ze skutków ubocznych mogą mieć bardzo poważny, ciągły, wieloletni nawet charakter. Na pewno, niezależnie od stopnia zaawansowania choroby i rodzaju terapii bardzo ciężko jest pracować tak samo jak przed usłyszeniem diagnozy. Zwykle zadania, nieprzysparzające niegdyś żadnych trudności, stają się teraz czasem ogromnym wyzwaniem. Bardzo często, ograniczenia fizyczne nie pozwalają na przepracowanie pełnego dnia pracy.  Nie sposób jest na przykład wyjechać w takiej sytuacji w podróż służbową. Nadzwyczajnie istotna jest w tej sytuacji kwestia otoczenia chorego w miejscu pracy. Na ile może liczyć na zrozumienie i ewentualną pomoc? Jaki jest stopień więzi personalnych, ogólnego zaufania wewnątrz zespołu? Ta ostatnia kwestia jest bardzo ważna przede wszystkim przy podejmowaniu decyzji, komu w pracy o chorobie powiedzieć.     

Poczucie bezpieczeństwa

Mając te ograniczenia i potencjalne ryzyka na uwadze, muszę podkreślić, że efekty terapeutyczne wynikające z kontynuowania pracy warte są najcięższych czasem poświęceń, tak ze strony chorego, jak i jego otoczenia. Jednym z najgorszych skutków choroby nowotworowej dla psychiki pacjenta jest bowiem poczucie stracenia kontroli nad własnym życiem. Praca
to również nie tylko obowiązki i wynagrodzenie, ale przede wszystkim relacje
z innymi ludźmi. Praca w czasie choroby, choćby nawet przerywana na okresy terapii,
czy rekonwalescencji daje choremu poczucie podmiotowości, nadaje sens kolejnym dniom, jest źródłem wewnętrznej siły. Bardzo niewiele rzeczy daje takie poczucie normalności codziennego życia w okresie walki z chorobą, jak wykonywanie codziennych obowiązków pracowniczych.

Nie chcę myśleć o pracy, chcę się skupić na leczeniu

Oczywiście, nie dotyczy to wszystkich i jest to tylko jeden ze sposobów przechodzenia przez okres choroby. Jest wiele osób, które nie chcą kontynuować swoich obowiązków w czasie terapii, maksymalnie wydłużają okres rekonwalescencji, a czasem w ogóle rezygnują z pracy jeśli im na to pozwala sytuacja materialna. Dzieje się tak często nie z powodu uciążliwości samej choroby, ale z wewnętrznego poczucia, że jest to czas, w którym chory się skoncentrować na leczeniu i na rodzinie, przede wszystkim na sobie. Czasem ciężka choroba zmienia całkowicie system wartości i priorytetów w życiu. Taki świadomy wybór wynikający z siły,
a nie z rezygnacji jest również bardzo dobrym rozwiązaniem. Tak jak zaznaczałam wcześniej w starciu z chorobą chodzi przede wszystkim o nietracenie kontroli nad tym, co się w naszym życiu dzieje. Nie wspominam w tutaj o osobach, które są pozbawione wyboru. Ich sytuacja materialna lub po prostu rodzaj umowy, jaką są związani z firma nie pozwalają na dłuższy okres niepracowania. Tym tematem chciałabym się zająć jednak szerzej w innym artykule.

Udostępnij
20
Adrianna Sobol
Adrianna Sobol
Psychoonkolog i wykładowca Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w Zakładzie Profilaktyki Onkologicznej. Pracuje w Szpitalu Onkologicznym LuxMed Onkologia w Warszawie. Jest członkiem Zarządu Fundacji OnkoCafe - Razem Lepiej, psychoterapeutką i założycielką Centrum Wsparcia Psychologicznego Ineo. Stworzyła platformę szkoleniową online Zdrowie zaczyna się w głowie. Autorka licznych publikacji z dziedziny psychoonkologii i psychologii zdrowia. Współautorka książki "Oswoić raka. Inspirujące historie i przewodnik po emocjach"(Znak,2020). Występuje jako ekspertka w programach telewizyjnych, współtworzy akcje i kampanie społeczne. Prowadzi liczne szkolenia i warsztaty z zakresu psychologii i rozwoju osobistego.

Podobne posty

14 listopada 2022

Medycyna personalizowana i jej wpływ na jakość życia zawodowego pacjentów onkologicznych


Czytaj więcej
13 listopada 2022

Wypalenie zawodowe i jego konsekwencje


Czytaj więcej
4 listopada 2022

Choroba otyłościowa z perspektywy pacjenta


Czytaj więcej

Comments are closed.

Motto

Chcemy Państwu pomóc w tworzeniu miejsca przyjaznego dla osób przechodzących przez najtrudniejsze momenty w ich życiu.

Partnerzy

Patroni społeczni

2022. W trosce o chorego pracownika. Polityka prywatności i plików cookies.